Over het algemeen bestaat een culinaire roman uit het smakelijke mengsel van een goed verhaal, lekker eten en een hoofdpersoon die graag kookt of bakt, en is die voorzien van een snufje humor en/of een vleugje liefde. Vaak kan de lezer het lekkere eten ook zelf bereiden omdat er recepten zijn opgenomen. Lunch in Parijs van Elizabeth Bard is zo’n heerlijke culinaire roman die al bovenstaande ingrediënten bevat.
Tijdens een wetenschappelijk congres in Londen ontmoet de Amerikaanse Elizabeth de Fransman Gwendal. Na een paar maanden van e-mailcorrespondentie steekt Elizabeth het Kanaal over voor een lunch in Parijs met Gwendal. Na een pavé au poivre zoals ze nog nooit heeft gegeten, is ze niet alleen verliefd op Gwendal (en duikt ze nog tijdens de eerste date met hem het bed in), maar ook op de Franse keuken en Parijs. Het is geen makkelijke liefde vanwege de taalbarrière en de cultuurkloof. Beide laten zich maar moeizaam overwinnen. Desondanks is Elizabeth vastbesloten de Franse keuken onder de knie te krijgen en echt contact te maken met de Franse mensen die ze ontmoet.
In column-achtige hoofdstukken schrijft Elizabeth over haar leven in Parijs. Alles is anders dan ze is gewend. In Amerika deed ze heel efficiënt bij één supermarkt. In Parijs is boodschappen doen bijna een dagtaak. Brood bij de bakker, vlees bij de slager (voor wie ze een zwak heeft omdat hij op een bekende acteur lijkt) en groente en vis haalt ze op de markt. In het begin is ze de taal nog niet machtig genoeg, hetgeen bij de andere klanten en het winkelpersoneel voor ergernis zorgt.
Ook haar sociale leven staat op z’n kop. In Amerika is het tijdens social event heel gebruikelijk om op de andere gasten af te stappen, je voor te stellen en een praatje te maken. Elizabeth ontdekt dat de meeste gasten op de feestjes/diners/borrels elkaar al sinds de kleuterschool of daaromtrent kennen en dat het moeilijk is om daar tussen te komen. Helemaal als blijkt dat over bepaalde onderwerpen, die voor haar vanzelfsprekend zijn, niet wordt gesproken. Het lijkt alsof bij een kennismaking een soort examen wordt afgenomen. Elizabeth heeft het idee dat haar status wordt bepaald aan de hand van haar mening over een bepaalde film of boek (en of ze die heeft gezien).
Het is bewonderenswaardig dat Elizabeth niet gillend naar huis is gegaan. Ze blijft dapper doorgaan met het doorgronden van de Franse landsaard, de taal leren, en koken en eten zoals de Fransen dat doen. Zeker als je al lezende doorkrijgt dat de Fransen niet van plan zijn het haar makkelijk te maken. Het duurt jaren voor ze een beetje ingeburgerd is. Ze houdt het vol uit liefde voor de Fransman die haar hart stal en dankzij de Amerikaanse humor die ze heeft meegenomen.
Voor zover het romangedeelte van Lunch in Parijs, nu een evenzo belangrijk deel van het boek: de recepten. Van alle recepten bij elkaar zou je een mooi, bescheiden kookboek kunnen maken. Ieder hoofdstuk wordt afgesloten met de recepten voor de gerechten die Elizabeth heeft gegeten of klaargemaakt in dat hoofdstuk. Naast Franse klassiekers als uiensoep, ratatouille, fianciers aux framboises en parfait zijn er ook recepten opgenomen met een Noord-Afrikaanse tintje: tajines en tabouleh, en een paar uit de Amerikaanse familie van Elizabeth: spaghettisaus met varkensribben en gehaktballetjes en pastapudding.
De recepten zijn geen ingewikkelde haute cuisine maar over het algemeen redelijk eenvoudig te maken. De recepten zijn duidelijk opgeschreven, de ingrediënten en de beschrijving hebben een logische volgorde. Er staan geen foto’s bij de recepten maar dat is dankzij de goede beschrijvingen van Bard niet nodig. De meeste ingrediënten zijn goed verkrijgbaar in de supermarkt zodat jij geen dagtaak hebt aan het inkopen. Ook zijn de meeste groenten in Nederland, in tegenstelling tot in Frankrijk, het hele jaar door te koop, dankzij de kassen die we hier hebben. Al zal het, indien je niet zelf courgettes kweekt in de tuin, lastig zijn om aan courgettebloemen te komen voor de Gevulde courgettebloemen met geitenkaas en munt. Voor de vis is het wel raadzaam om naar een goede viswinkel of viskraam op de markt te gaan.
Lunch in Parijs is zowel een lekker leesboek als een fijn kookboek. Het wordt nog lastig om te bepalen in welke kast het boek komt te staan: in de kast met de leesboeken of die met de kookboeken. Voor alle twee is wat te zeggen.
Lunch in Parijs – Elizabeth Bard – Uitgeverij Orlando – ISBN 978 94 9208 646 4 – € 12,50